قلم
ڪاش بہ این صفحہ خالے ڪہ زمانے ڪلمات
پیش چشمان خدایان ادب
گاهـگاهـے
زیر رگبار ِ ستم دیدہ ے " آہ "
و بہ ریتم ِ نبض ِ دردے رژہ میرفت
اداے احترامے بڪنیم
و بہ دستان ضخیمے ڪہ قلم
از سر شوق بہ هـر لرزش بے وقفہ ے آن
بے امان مے رقصید ...
و بہ جوهـر
ڪہ دل افگار از این دورہ ے پر وهـم و هـراس
رخت ِشبرنگ ِ عزا را بہ تنش داشت هـنوز
ڪلمات
حامل ِژرف ترین حس من و توست رفیق !
...
و دل انگیز ترین دڪلمہ هـا
فِدیہ هـا مے طلبد ...
ڪاش بر تیزترین تیغ زمان
و بہ ژرفاے دل خویش
سلامے بڪنیم
....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۵\۱۰\۱۳۹۵
دیو
ڪو ؟
ڪورسویے ڪہ بتابد بہ شب ِ تارترین ڪوچہ ے شهـر
و بهـارے ڪہ بتازد بہ رگ ِ خشڪ ترین شاخہ ے سرو
ڪِے بہ سر شد سفر ِ سار در این آبادی
و سرآغاز ِ حذر شد
نعرہ ے بوم و... خطر هـاے شب ِ آزادے
چہ ڪسے مے آید
ڪہ بیاشوبد
خواب آرام ِ اهـالے ِ گذر را
تا بروبَند از این شهــــر
ردپاے گذر ِ دیو ِ دوسر را
ڪمر ِ طاقچہ ے خانہ من
زیر سنگینے ِ انبوہ ترین زنجرہ هـا
خبر از تاب ندارد
و حیاط از تب ِ دیروز ِ هـوایش
رویش ِ باغچہ را خاڪ ندارد
چشم من خواب ندارد
چشمہ اش بس ڪہ بہ در خشڪ شدہ
آب ندارد....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۰\۴\۱۳۹۷
شب ستان
اگر باد یم
و غُرہ بر غرور ِ سهـم ِ انبوهـے از این دنیا
وگر برگے ڪہ میلرزد
و مے سنجد مسیر ِ پیج و خم هـاے سقوطش را
از آن بالا
براے صبح ِ فردایی
ڪہ شلاق ِضمیر باد خوابیده
و بے تابے ِ رویایی
ڪہ روے بستر ِ خاشاڪ پاشیده
امیدے نیست
تمام شب
بہ گوشم خش خش ِ برگ و نواے باد مے خواند
فناے این شبستان را
گریزے نیست
ولے روزی
اگر یادش
فراموش ِ دلت گردد
اگر یادت ، فراموشش
اگر سرماے قلبت شد بهـاے شمع خاموشش
شفاے داغ ِ دنیا را
از این ایام ِ بے حاصل
امیدے نیست
بہ یاد ۱۷۶ داغ بر دل
و هـزاران داغ روزگار
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۹\۱۱\۱۳۹۸
پیشواز
خون من حس ِ غریبے ست ڪہ سرشار شده
و سحر هـا
در رگ ِ پیر ِ زمین ریختہ تر
سایہ ام سرو نجیبے ست ڪہ هـموار شده
در مسیر ِ قدمش
روح ِ زمین شیفتہ تر
در تطاول گرے ِ چرخ زمان مے بینم
مهـربان ، مهـد ِ زمینے دارم
ڪہ خزان
دامن از سِحر
دست از مِهـر
و رگ از آبنماے سقف مینو ، آبان
...
آذرخشے بہ سر ِ " چلہْ ڪمان" مے گیرد ؛
مے ستاند از دے
داد هـر بِہ منشے را ڪہ دلم مے پرهـیخت
و سپندان ِفلڪ
آتشش را بہ تن سرد ِ دلم مے انگیخت ...
من
هـر شبانگاہ و ُ سحر
مے گریزم در آب
میخزم هـمچو رگے پیچ و خمش را در خواب
و سر از خاڪ برآوردہ
_ شبے رویایے _
مے رسانم
شاخہ ے تُرد ِ وصال
از سویداے زمین بر افلاڪ
در بزرگداشت فرا رسیدن فصل هـاے شاعران
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۲۵\۷\۱۳۹۷
بیتوتہ
بر سفرهـاے شبانگاہ حڪومت میڪرد
خرمن ِ ماہ
هـمان صورتڪ ِ خستہ ے مغرورے ڪہ
بر سر ِ طاقچہ ے ایوان
بہ فریبندگے ِ آبنما مے خندید
زمان
نرمے ِ تخت روانے
ڪہ هـمراهـم بود
و مقصد
ساقہ ے ترد خیالے ڪہ در راهـم بود
نہ من جا ماندم
و نہ از هـیبت ِ ادراڪ ِ دمے
ڪهـڪشان مے ڪاهـید
هـوا گرم
پُشتہ هـا نرم ...
سایہ ام داشت در آغوش ِ زمین مے خوابید
و سبڪ بالے ِ مهـتاب
نرمش ِ پیچ و خم ِ جاذبہ اش را
سبڪ مے پایید
با خودم مے گفتم :
این خزان چیست , بهـارم را بُرد ...
ناگهـان ، گوشہ ے خلوتگاهـم
گذر ِ نرم ِ خیالے آمد
با خودش تاب و قرارم را برد
و
بــَــــہ
نرمــے
بـــہ
یــَــــادم
آورد ؛
رسم ِ بیداد، شبان مے گیرد ( شب ها )
پشت هـر برگ ِ پر از رنگ ِخزان
باد ِ سردے ست ڪہ امید در آن مے میرد....
آنطرف، دورتر از مأوا یم
سر ِ ایوان ، خبر از ڪبڪبہ ے باغ نبود
پشتہ ے گرم و سبڪ بالے ِ مهـتاب نبود
سایہ اے غرق در آلام خودش
...
خواب نبود !
باد در سادہ ترین غوغایش
لرزہ اے بود بہ اندیشہ ے تبدار ِڪسی
بازے اش
برزخے بود بہ هـنگامہ ے افڪار ِِڪسی
خِس خِس ِ سینہ اے از دور ، و طوفانے ڪہ ...
مے دَرَد ڪوچہ وُ هــر چاڪ ِ گریبانے ڪہ ...
تڪیہ بر ڪوے و بیتوتہ ے ویرانے ڪہ ...
بستر ِ خیس ِ هــمان جوے ِ خیابانے ڪہ ؛
...
..
.
او فراموش ترین یاد
دست ِ پاییز ترین باد ِ وزان
در شبانگاہ بلندے ڪہ قرار است بہ یلدا برسد
تا ڪہ خاموش ڪند
آخرین هـرم ِ نفس هـاے پر از آهـش را
در مضامین ِ سپید اولین برف ِ شبہ پوش زمین
او هـمان دڪلمہ ے تلخ ِسر شب
ڪہ شرنگے بہ دل جمع نینداخت
و بہ آیین ِ تب ِ شعر و سرود
شب ترین قافیہ ے شعر ِ زمستانم بود
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۲\۹\۱۳۹۷
عهد برین

زمان
محو ِ جریان ِعبور است
و ڪسے نیست بڪاهـد
سرعت ِ هـَرولہ اش را
سوے پایان مسیر ِگذران
لحظہ اے نیست
بماند
تا ڪہ از سهـم ِحیاتم
تڪہ ایے سنگ بگیرم
برَوم تا لب ِجریان زمان وُ
روے تندآب خیالے
بہ هـمان ژست ِ پدر روز جوانے ...
بزنم صاف بہ پیشانے سرمست زمان وُ
بدَرم حلقہ ے گرداب ِ روان وُ
بزنم نعرہ بہ پرخاش :
""" زمان نگذرد اے ڪاش ... """
لحظہ هـا میگذرد
بے من وُ بے آنڪہ
اندڪے مڪث ڪند ...
خیرہ شود روے نگاهـم
تا ببیند
رد پاے گذرش را ڪہ دمادم
میزند طعن بہ استعارہ ے "بود" ام
و بہ زہ مے ڪشد اعضاے وجودم
***********
دست گیرم بہ چہ آخر
ڪہ خطرناڪ ، گذرگاہ بلندے ست
فتح ِ هـر پیچ و خمش باز
سرآغاز ِ ڪمندے ست
در مسیرش
هـمہ جا
بیم گزندے ست ...
باد
پشت هـر قایقے از رویا یم
تا ڪہ بودہ ست وزان بود وُ
خزان بود وُ
هـمہ ، زندگے ام
سوے غرقابے شررخیز روان بود
هـمہ جا
وقت ، دوان بود....
خانہ ام
زیر ِزمین وُ ...
دریغا
هـمہ ایام بہ سودایے و اوهـام گذر شد
غافل از عاقبت ِ امر
هـمہ عمر ، بہ شیدایے ِ اصنام هـدر شد
...
_ مثل آن پر زدن ِ سار _
ڪسے باز
مهـیاے سفر شد...
**********
آه ـ....
ڪہ اخیرا
چہ عطشناڪ شدہ است زمان
بہ رسیدن بہ زمین .....
و زمین
چہ هـوسناڪ
ڪمین ڪردہ بہ تن سایے ِ با من......
و من اینجا
چہ غریبانہ بہ پایان خودم مے نگرم
منتظر...
منتظر تا ڪہ تَلے خاڪ در آن روز ِ حزین
یاس بخوانَد بہ سراب هـاے چرندم
و بپوسد
هـمه ، آمال بلندم
***********
بستہ بودم اگر از حاصل عمر
با "خودش "
عهـدے برین
ڪہ بہ هـر شام و بہ هـر بام
مدام
بنوازم دل سودایے بہ "یادش"
و ببالد در وجودم
ریشہ ِڪوچڪ و پاڪش
تا بہ روز هـرس ِخاڪ
بہ پهـناے تنم
حجم تنهـایے من را
سخت در بر بڪشد "یار" وُ
مرا برڪشد از غار
بَرد پشت ِ سراپردہ ے اسرار ...
....
بہ سرمستے آن وعدہ دیدار
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۵/۵/۸
بیدار
باز هم یڪ خرمن ِ ماہ وُ
ابرهـاے تیرہ در راہ وُ
ڪنارم غنچہ ے بشڪفتہ شب بو
باز هـم هـر پنجہ در باد وُ
سرشاخہ هـاے سرو آزاد وُ
باز هـم این هـوس بر دل ;
بڪوبم آسمان را مشت بر سینہ؛
"ڪہ من از شب نمے ترسم "
دلم با دست ِ شب امشب تو گویے روے
هـم ریختہ
ڪہ از شیشہ ی هـر تڪ ستارہ از فلڪ
آویخـتہ
طرحے از یڪ آسمانْ تصویر از پایین
از زمین
از آن هـمہ هـمزاد و هـم آیین
در گذار از راہ پر تعبیر ِ این تقدیر
من چنان در عمق این تصویر گم هـستم
ڪہ گویے آن منم ;
بر روے برجے بر فراز قلعہ ایے تنهـا ؛
ڪہ خیل ِ بیشمارے از خدایانم
مرا در شب رهـا ڪردند
و اینڪ اسب چوبین ِ تِروا
از در ِ قلعہ گذر ڪرده ـ....
یا منم بر روے امواج ِ سیاہ ِ نیل
با معبود ؛
ڪہ ردّ ِ ماہ را برصورت بانوے مصرے
بارهـا گم ڪرد
و خود پاروزنان تا قصر مے رانم
ترس شب ڪو؟ تا بگویم
آنڪہ
درتاریڪے ِ ڪوهـے شڪافے سوفتہ
این منم ، ڪاهـنے در خلسہ ے بودا فرو
رفتہ....
این منم بر ظلمت شب آتشے افروختہ
خیرہ بر آن
چشم بر چشم اهـورا دوختہ...
این منم بت هـا بہ زیر عرش ِرب
انداختہ
شعلہ در بر
آتش از شرم ِ نگاهـش سوختہ...
من ڪجا و ترس ِ از شب هـا ڪجا
بار دیگر روشنی، بار دیگر آتش ِ طور
بار دیگر
« نور ِِ والنّور »
در شب تاریڪ صحرا
در شڪاف ڪوہ نور
آه....
دانہ دانہ هـر ستارہ میرود با ابر پاره
رعد و برق و ماہ ِِپاره
آسمانم مے شود دووووووووووور
پس زمینہ؛
بانگ نحس ِ بوم ڪور
*
*
*
باز پایان سفر شد
یڪ شب دیگر بہ سر شد
خواب ماہ و صد ستاره
ڪم ڪَمڪ بر چشم تارم پر اثر شد
مے خزد بر درز خواب ِ گرگ و میش ِ
این سحر
حس گرم بودن یڪ هـمسفر
یڪ ستاره
_ چشم بیدارے هـنوز _
هـمچو چشمم
مات بر انوار ِ ناب پرفروز
او ڪہ چون من
دیگران را در نگاه ِ پاڪ هـر شب دیدہ است
او ڪہ از تاریڪے دلهـا بسے دلسوختہ
ست
خواب بر من رخنہ ڪردہ لیڪ بیدارم
هنوز
فڪر ِ تنهـا ماندن این تڪ ستارہ در
شب ِ تارم هـنوز
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۴/۱۲/۳
گرگ و میش
شب قرار است ڪہ خود را
بہ تن ِ صبح ِ ازل هـدیہ دهـد
...گرگ و میش است
قرار است غزل هـاے شب ام
پشت دیوار ِ سپیدار ِ بلند
بہ هـماوردے ِ دیدار پر از شوڪت ِصبح
شبح ِ قافیہ را باختہ وُ
سایہ را با نفس ِناز سپید وصل دهـد
در خنڪ هـاے دم صبح فقط
ساز ِ سمفونے یڪ مشت پرنده
ِ و سماعے ڪہ بہ دامان پُر از چین
درخت افتاده
شاهـد ِ وصلت ِ روز و شب ماست
آہ ...
و هـمان سور ِ سرانگشت درخت
ڪہ طمئینہ ے بذرش
نذر ِ صد مجمعہ گردان ِ نسیم سحرے
خواهـد شد
زندگی
ساحرہ اے هـست ڪہ یلداے شب اش
تا دم صبح،غزلخوان ِ سیہ روزے ماست
....
و سحر، چلچلہ هـا
گوهـر ِ گم شدہ در زلف ِشبانگاهـش را
بہ سپیدے ِ صفاے ازلے مے بخشند
زندگے،روز و شب اش یڪ قصہ ست
ڪہ نہ تاریڪے ِ شب مے ماند
و نہ آوازہ ے روز
و فقط
دم دماے دم صبح
سرِ پیچ ِگذر ِ چرخ ِ زمان
جایے نزدیڪ زمین
میتوان در پایان
هــستہ اے گمشدہ در خاڪ ِ تباهـے را دید؛
نشئہ ے زندگے ِ بے خبر از دور ِ زمان
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۶/۶/۷
عبور

شما را نمیدانم ...
من ڪہ با مہ بہ زمین آمدہ ام ;
رد پاهـاے هـنوزم در مہ
یادگارے ست
ڪہ در قافیہ بند ِ آخرین قطعہ ے شعرم
برعطش هـاے ضمیر ِ بایر ام مے خیسد !
من ڪہ با مہ
بہ زمین آمدہ ام ...
و هـرس ڪردہ ے دستے بودم
ڪہ داس ِ حذرَش
خرمنے در گرو ِ گُردہ ے مهـتاب
نخواست ...
و آس ِ نظرش
مرهـمے بر دل ِ بیتاب
طالع ام بود ڪہ سر در گرہ ِ باد سپرده
بدوم تا بہ ابد در پے ماهـے
ڪہ گاهـے
سر از پشتہ ے انبوہ مہ و ابر برون
آورده
شعر و آواز مرا مے خوانَد
ولے آوازہ ے من
پشت این پردہ ے مرموز ِ فراگیر
اسیر است
و بہ جایے نبرد راہ ،
مسیرش
وقتے الحان ِ پر از مهـر ِ ڪلامم
ارتعاشے بہ دل تیرہ ے دیوار نبرد
و سرانگشت ِ مدامم
رخنہ ایے بر هـوس ِ هـجمہ ے آوار ;
تا فراموش شوند
لحظہ هـایے ڪہ مرا از ولع ِ عشق
جدا مـے ڪردند
تا بیفتد از رسم
عهـد ِ خونین ِ لب هـر نرده
نبض ِ بیتاب ِ سراپرده
و سراپاے مہ آلود ِ سرابـے
ڪہ در آن
ڪس خبر از شعف ِ لحظہ ے دیدار
نداشت
رہ ، شب آلودہ و
پاے هـاے سفر ، سودہ و
بر دید ڪم جادہ ڪسے ڪار نداشت ...
صورتڪ هـاے هـمہ
محو ِ اشباح غریبے بودند
ڪہ سر از ڪار خدا شان در نیاورد
ڪسـے
و سراسیمہ گے خواهـش من
خرمنے بود از انبوہ ِ شقایق در مہ
ڪہ هـنوزم ڪہ هـنوز است ،
رہ نبردہ ست بہ دستان ڪسـے
در هـیاهـوے مجالے ڪہ در آن
هـر قدم بیشتر از خویش
جدا مے گشتم
وقتے از خویش بدنبال رہ ِ عشق
رهـا مے گشتم
« وقتے از هـیچ
بدنبال چرا مے گشتم ! »
....
ناگهـان
غایلہ ے مهـترے ڪوچہ ے اوهـام ڪہ
خوابید
شعاع ِ تیز مهـتاب ڪہ تابید
مرز هـر نردہ ے لرزان ِ حضورم را
وقتے ڪابوس «عبورم» فاتحانہ
درنوردید
...
مہ ڪہ خوابید
و دل
هـر سفرنامہ ے خود را
مهـلتے دید
ڪہ حیرانے آغاز مرا وصل بہ پایانم داد
و بہ هـر نقطہ ے این خاڪ رسیدم
رد پاهـاے خودم ، وصل بہ آغازم داد
سر آوار ترین گردنہ ے تنهـایے
گذر ِ سادہ ے او را از دل
سفرے دیدم
بین اشباح ِ مہ آلودہ ے این راه
ڪہ مرامش
نقشہ ے هـجرت ِ یڪ عشق ِ اساطیر
نبود...
عشق
معناے گذرنامہ ے دلگیر نبود
و بجز واژہ ے تنهـاے عبور
بر تہ ِ خواب سفر
چیزے تعبیر نبود
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسروری
۹۸/۴/۱۵
ماتریکس
آسمان
بے نگاہ ِ رو بہ سقف ِ من
فقط "فضا" ست
و سایہ هـا
بدون امتداد ِخاطرات ِمن
فقط
التماس سادہ ایست بر
نوازش ِ زبانہ هـاے نور
جهـان
نشانہ هـاے سحر را
از نگاہ من ربودہ است ؛
ستارگان ِ مردہ ایے ڪہ در نگاہ من
هـنوز مظهـر ستایشند
و
رد پاے ساعتے عجول
در فلڪ
ڪہ پا بہ پاے ِ گام هـاے آخرش
رشتہ ے بلند ِ ڪودڪانہ هـاے
خواهـشند
...
...
..
.
وقتے ڪہ سِحر از نگاہ من پرید
و افول ڪرد
مِهـر ِ ساحرے
ڪہ رنگ جعل مے ڪشید بر
هـر چہ رنگ سایہ داشت
آن زمان که پلک هـاے من
چشم بست بر تمام جادہ هـاے بے قرار
جهـان ِتو
!!!!! دیدنے ست
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۵/۹/۵
ڪورہ آدم سوزے
خبرے نیست چرا؟
از سفر ڪردہ ے رہ ڪورہ ے دور
ڪہ سحرهــا ، هر شب
رو بہ گودالے قدیم
قدمے لرزان داشت
روے نیزار وجودے ڪہ
هــجمہ ے شُرّہ ے دود
بوے ڪز خوردن هــر بازدمش را
نیمہ شب ، میگذراند
از بلنداے امیدے واهـے
تا بہ سقف ِ آسمان ِ شب ِ تردید
تو چہ میدانے ڪہ عبور
از درون ڪورہ ے نایژڪ یڪ آدم
... چہ حالے دارد
چہ ڪسے میداند
ڪہ بے وزنـے
روے بال ِ روحے فرّار
!!! چہ حالے دارد
وقتے ققنوس ِ دلت
قصد ِ زنجیر ِ تن ِ سوختہ اش را ڪرده
از تنور ِ سینہ اے رد شدہ اے ؟
تا بدانے تاریخ
ردّ ِ فهـرست ِ هـولوڪاستس را
!!تا درون خانہ ات ڪش دادہ ؟
یا ڪہ این هـم «خبرے » ست
!!و سیاست با حقیقت سازش ڪردہ ؟؟
بعد از این
... هــر چہ خواهــد بوزد روح ِ بهــار
من ڪنار وُ
عطش ِ زندگے ام هـم به ڪنار
ڪہ حرام است نفس ، بر ناے ام ؛
تا ڪہ لبخند ِ امید
بر لب ِ آه ِ دمادم
گوشہ ے غمڪدہ ے این عالم
حرام است هـنوز
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۹/۶/۲۷
خانہ
آشوب هـا
فصل هـاے ڪوچ ماهـیان بہ خانہ اند
مثل من
ڪہ راندہ ے هـزار موج خستہ وُ
...
بہ انزواے راہ ِ خانہ دل سپردہ ام
آرامشے غریب
در لحظہ
لحظہ ے
رسیدنم
بہ عمق ِ
آب هـای
! توست
جایے ڪہ با " خودش "
... آرام مے شود دلم
باز
! تو تنهـا تر از منے
و باز مثل قبل
مهـمان خستہ ے تو ام
ڪہ بر زلال چشم هـاے پاڪ تو
.... سرسپردہ ام
گفتے نرو
ڪہ سایہ هـا
ترا بہ بند مے ڪشند
گفتے ڪہ ڪولہ بار ِ غربتے بہ دوش
! دوبارہ باز بر در ِ این خانہ اے
...
گفتے هـمیشہ وقت ِ بازگشت هـست ؟
من
باز گشتہ ام
بیا بہ اعتبار ٍ هـم
صفاے ناب خانہ را
!بہ رخ سایہ هـا ڪشیم
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۲۸\۵\۱۳۹۶
جلوہ گاه
بارهـا باید بر انسان بگذرد
سرنوشت شوم ِ دل دادن بہ باد
تا ڪشاند
هـر دم و هـر سو ترا
با نوازش
_ نفخہ هـاے نرم و شاد _
* * * *
گاہ هـم
_ شلاق طوفان هـاے درد _
در هـواے دمدمے حزب باد
مے خراشد روح را در شام سرد
تا بماند
باز
این غم هـم بہ یاد
* * * *
تا بہ ڪے
هـر عشق ، دل گیرت ڪند
رفتنش
از زندگے سیرت ڪند
تا ڪے از تو زورقے سازد
_ سبڪ _
در پے هـر موج
در گیرت ڪند
تاڪجا دل حڪمفرمایے ڪند
ڪم ڪہ آورد
زود رسوایے ڪند
تو هـوس باشے در این میدان و او
! تا هـوا پس نیست ؛ هـمراهـے ڪند
*
*
*
دل بگیر از موج و خیزاب و حباب
از هـرانچہ ڪہ
_ شناور روے آب _
دل ڪہ تنهـا شد
دریا دل " شود"
روزے هـم پاے هـوس هـا گل شود
دل ڪہ تنهـا شد
_ دریا هـم ڪم است _
در درونش ؛
==== " حق " ====
متجلل شود
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۶\۴\۱۳۹۴
