«« عاشقانہ هـا »»
اگر بهـار بیاید
اگر بهـار بیاید
دوبارہ باز خواهـم گشت
تمام راہ را پیاده
تا سر پیچ هـمان جاده
هـمان ڪوچہ ، هـمان خاڪے
ڪہ حرمت
از قدم هـاے تو مے گیرد
هـمان جایے ڪہ ساعت در سڪوتش از
نفس افتاد
و دنیا پوششے از طرح لبخند تو را
پوشید
اگر بهـار بیاید
اگر تو باز مے گشتے
اگر میشد مسیر خانہ را تا خاڪ ِ پایت
مے دویدم تمام راہ را تا پیش پایت
تا فقط یڪبار دیگر در ببازم هـر چہ
دارم زیر پایت ....
تا بگویم ؛ جان جانانم !!
قسم بر خاڪ
قسم بر آب
قسم بر باد
قسم بر هـرچہ دارد ردے از زیبایے ات
اے داغ ِ برسینہ !!
ڪہ عشفت
شور شیرینے ست دوان در ریشہ مرموز
هـر بوتہ
صدایت راز آواے روان در آب
نفس هـایت
شمیم آشناے گردہ در باد است
و آتش
سوزش عشقے ست در سینہ ڪہ بے منت
گرم خواهـد ڪرد فصل سرد دورے را
تا اگر باز بهـاران آمد ....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۴/۱۱/۱۲
سالروز عشق
*.¸.*´
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
در حلول سالروز عشق ؛
مے سپارم دفترم را دست باد
مے نشینم در ڪنار شاخہ ای
مے خرامد باد هـمچون یڪ شبح
میسراید از زمستان آیہ اے ....
راستے گفتم زمستان زادہ هـا
راحت از سرما نمیڪندند دل ؟
گفتم از هـر سو ڪہ بوران بگذرد
باز بر باران مے بندند دل ؟
گفتم اینجا سایہ هـا قد مے ڪشند
تا بیاویزند بر قاموس عشق
برنمے خیزند ...؛ قامت بشڪنند
در افق هـا باز بر پابوس عشق
باز گم شد دفتر شعر تَرم
زیر بید ِخیس از احساس ِ نَم
باز برفے مے ڪشاند خواب نرم
بر هـجاهـاے سیاہ دفترم
برف و بوم و نغمہ هـاے آشنا
مے فریبد سادگے هـاے مرا
باد مے خواند بہ گوش شاخہ هـا
رمز و راز ِ ویژگے هـاے مرا
... مے سپارم دفترم را دست باد
برف مے داند رموز مهـر را
آب هـاے سرد در آن جارے است
مے نوازد موج هـاے سِحر را
✻
*.¸.*´.،.❉
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨) ✻
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
________ ೀ ಾ______*(¸.•*¨(¸.•*¨(¸.•*¨(¸.•*¨❉
¸.• ✻*´¨)¸.•*´¨)¸.•*❉
ೀ ಾ
❉
یادت ڪہ مے وزد
مسخ میشوم
بہ خاڪ
........زیر پاے تو
بہ باد
........محو ِ بوے تو
مسخ میشوم بہ حافظہ ے هـر چہ
دشت و ڪوه
و باز
روے ابر هـا ست
................. نقش ِ روے تو
باز خیس و خستہ ام
از تبلور تمام قطرہ هـاے سرد ِ ابرهـا
در تنم
باز در حلول سالروز عشق و بهـمن ام
و باز هـمنواے ابر
آب مے شوم بہ روے سنگفرش سرد و خیس
تا بہ گوش
بشنوم صداے پاے خستہ ات
ولے جواب مے رسد ڪہ هـیس.... !!
در غروب ِ هـر ڪرانہ ای
داستان رفتن تو است ...
روے برف هـاے هـر ڪپہ ای
جاے پاے ِ دل ڪندن ِ تو است...
تویے ڪہ سالهـاست از برَم
هـمسفر ڪوچ بسوے بهـار بودہ ای
و سالهاست مانده ام ؛
از شیار چروڪیدہ ے درخت
رگبرگ خشڪ برگ را دیدہ ام
و از گلوے ترڪہ ے پوسیدہ اے
بہ یاد
فریاد ڪردہ ام سرود عشق را بہ باد ...
ڪاش سهـم من
محو ِسایہ اے نبود
در پریدگے ِ آفتاب در غروب
ڪاش خانہ ام
خاڪ نشین ِ مسیر راہ تو نبود
ڪہ هـر جا میروے
هـزار مرتبہ بہ زیر پاے تو هـلاڪ
میشود
بخت ِ بستہ ام
ڪاش باد هـا
در ڪمرڪش ِعبور فصل ِسرد
یاد من نیاوَرند
"تو رفتہ اے ... "
ڪاش فصل دیگری
نگذرد
از حوالے ِ غریب این قفس
تا ڪہ تیر برڪشد
یاد تو ، بر گلوے پارہ ے هـر نفَس
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
هـیاهـوے خزان
باز پاییز شد وُ
یڪ نفر باز مرا میخواند
لحن آهـنگ صدایش گویی
پشت هـر پنجرہ بستہ ے شهـر
مے خزد تا دل تنگم آرام
مثل هـر سال _ هـیاهـوے خزان _
نغمہ اش در هـمہ ے روزنہ هـا مے پیچد
در دلم رد عبورش جارے ست
هـمہ جا
ساحرہ وار
سایہ اش بہ روے من مے خندد
, ❦ ೬ ೂ ೄ ,❦
باز پاییز شد وُ
یڪ نفر را هـمہ جا مے بینم
روے لبخند هـمہ رهـگذران
پاے هـر لحظہ ے دلتنگے بید
زیر احساس سپیدار سپید
میگْذرد از هـمہ ے خاطرہ هـا
مے شْنوم باز تپش هـاے هـمان دلهـرہ را
ڪہ بہ اندوہ بہ گوشم مے گفت
غربت فاصلہ را....
یاد بادا یادش !
....
یادم آن چرخش ِ رُندانہ ے باد
پاے دامان درخت
وقت آواز ِ پُر آوازہ ے مرگ
مثل آن لحظہ ڪہ از شاخہ جدا مے شد برگ
, ❦, ೬ ೂ ೄ ❦,
باز پاییز شد وُ
حجم غم هـاے دلم هـمسفر باد نشد
باز هـم
غم درون دل من خانہ گزید وُ
غصہ آزاد نشد ...
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۵/۷/۱۳
ِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ
ڪوچہ
دلم
دلبستہ ے فصلے ست
ڪہ آوازہ ے بسیار ندارد
دیوار ڪجے نیست
و اندیشہ ے آوار ندارد
بعد از این
رد پاے قدمم را پشت سر پاڪ ڪنید
آنچہ از قبل نوشتم هـمہ را خاڪ ڪنید
پایم از رفتن این ڪوچہ و این راہ ، دگر عار ندارد
گفتہ بودم ڪہ غریب است دلم در دنیا ؟
گفتہ بودم ڪہ بهـار
رسم دلخوشڪنڪ ِفصل ِفریب است و رویا ؟
گفتہ بودم ڪہ دمے سبزہ و گل
و سپس زردے پاییز تماشایے نیست؟
عمر شب هـاے هـوس را چہ ڪسے گفت ڪہ پایانے
نیست ؟
فصل هـا
حادثہ سازان ِ تب ِ دورانند
گَردہ هـا ملعبہ ے باد و گهـے بارانند
دوستان !
داعیہ ے دولت تزویر ڪہ پنهـانے نیست
دست داروغہ ے شب ، فرصت انڪار ندارد ....
دل ما باغ وُ پر از وعدہ ے امید ؛ .... بهـار
دل ما باغ وُ و پر از هـجمہ ے تبعید ؛ ....بهـار
دل ما مزرعہ ے زرد ِ پریشان ِ خزان ؛
آنڪہ اندوختہ اش صورت ِ انبار ندارد
دست ِ داروغہ ڪہ آزارم داد
گذر حادثہ هـا یادم داد ؛
سهـم دنیاے من از عشق هـمان ڪوچہ ے سردے ست
ڪہ « هـست »
ولے از گرمے ِ مهـر
قصہ هـاے شب غدار ندارد
گرچہ سرد است زمستان وُ
درونش از مهـر ...
گرچہ سهـم است مِهـستان ِ درونش از سِحر ...
او هـمان برف ِ سپید
او
طمئنینہ ے محضے ست ڪہ انگیزہ ے پرگار ندارد
بہ پاس عشق هـاے بے قید و شرط
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۸\۱۱\۱۳۹۷
صهــبا
زلال آب را دیگر
سراغ از بادهـاے بادپا گیرید
ڪہ زیر خار هـر سنگی
دگر تا دار ِ دنیا هـست
دلے
دلتنگ باران است
دگر تا ابرهـا بارند ،
خیال ِحوض چشمانی
هـمیشہ
رنگ باران است
اگر جارے ِ باران را
زمین در چشمہ هـاے خود فشردہ بود
دل دریا نمردہ بود
اگر صهـباے هـستے ، رَه
بہ اشڪ ِ چشمہ هـا مے برد
دل از دنیا نرفتہ بود
دل از دنیا ڪہ برداریم
چہ باڪ از غیبت خورشید
چہ باڪ از جادہ هـاے شب
چہ باڪ از رد ِ تنهـایی
اگر باقے دنیا را
بیاد ِ چشمہ مے پویید
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۳\۶\۱۳۹۹
تیر خلاص
ترس پنهـانے ام از گفتن آن راز ِمگو
جایے در تنگ غروب
پیش آن قامت افراشتہ و رعنایت
گم شد وُ
پیوست بہ افسانہ تاریخے ِدور
سایہ سیاهـے از شب
مے دوید پشت سر هـور
زیر آسمان ِسرخ و آبی
از دو چشمان قشنگت مے تراوید
دو نور
از تلاقے نگاهـت
با لرزش پے درپے اعماق دلم
ناگهـان ترسیدم
تا مبادا دلم درگیرد
با آتش سوزان دو تا هـُرم تنور...
یادت هـست...
تا چہ حد از تو هـراسان بودم
خاطرت هـست گریزان بودم
از سرانجام این قصہ و آن حالت و
شور....
از تو اصرار؛
" فقط این یڪ بار"
از من اڪراہ ڪہ حرف دل من نیست
"غرور"
بیادت هـست... گفتی؛
ساعتے رام شدن
دل بہ گوش دل دلدادہ من بخشیدن
چیزے از شوڪت تو ڪم نشود
فقط یڪبار بمان اینجا تا
فقط یڪبار غروب ام بے تو ماتم
نشود...
__ قصہ رنجورے و درددلت با دل من
ترسم اے جان بہ درازا بڪشد
بنگر پیالہ سرخ شفق زیبا را
میرود آرام از پهـنہ ما
...
شب اگر خلوت مان را بینند
ترسم از غیرت و خشم، حال مان را
گیرند !!!
گفتے گور ِپدر ِپیالہ خورشید
بہ حرف دل من گوش بڪن
ترس از قصہ تهـدید پدر را
یڪ لحظہ فراموش بڪن
من دلم میخواهـد
گل باغ چمنت را
براے دل خود برچینم
من ترا از هـمہ پنهـان خواهـم
پس بگذار عنان دل تو برگیرم
و از این مهـلڪہ پا برچینم
__ سردے باد شبانہ ب تنم سوز زدهـ
بگذر از خیال خامے ڪہ بہ دل
آتش جان سوز زدهـ
من نہ آنم ڪہ تو در پندارت
از خودت بافتہ ایی
نہ هـمان حورے جنت پیشهـ
ڪہ بہ جِد یافتہ ای
ترس نگذاشت بگویم آنجا ؛
ترسم یڪروز گرفتار شوم
دل بہ بند ِدل تو بسپُرم و خوار شوم
ترسم آن روز ڪہ بیدار شوی
سوے چشمت بہ تو برگردد و هـشیار
شوی
ترسم از فراز چشمت
ترسم از نگاہ بیدار
ترسم از تو چون بگویی
شدہ دل از عشق بیزار
باز گفتے ڪہ خطر میخواهـم
در رہ ات شوق سفر میخواهـم
ماندن و پاے فشردن بر عشق
شرَفے باشد... افتخاری
دست برداشتن از صحبت تو
ڪِے باشد... اختیاری
دست بردار از این بیرحمے ڪہ دلم گیر
تو است
پاے بگذار بر این دیدہ ڪہ درگیر تو
است
سرد بود باد ولی
از بادہ سرشار لبت داشت شرر مے
انگیخت
یڪ نگاہ بر نگہ عاجز تو ڪافے بود
ڪہ دلم رحم ڪند بر دل دیوانہ مان...
چشم برداشتن از چشم ِتمنا آسان
نیست
سر دواندن عاشق زار، دیگر امڪان
نیست
یڪ دلم پاے ِفرار... ڪہ بگریزد زود
یڪ دلم پاے فرو بردہ بہ محراب
سجود
هـیچوقت جَوْ بین مان اینقدر سنگین
نبود
قصہ هـا خواندہ ام از عشق
ولے این نبود...
چشم بستم ڪہ دگر خیرہ نگاهـم
نڪنی
تا ڪہ با تیر نگاہ خلع سلاحم نڪنی
آہ ڪشیدی...
دیدم ڪہ بہ من زل زدہ اے
با هـمان تیر خلاصے ڪہ بہ این دل زدہ
اے
میشد از چشم تو پنهـان و شد و رفت
میشد از عشق گریزان شد و رفت...
میشد آرے
دل اگر گیر نبود
ڪاش اینقدر عشق نفس گیر نبود
....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۵/۲/۵
سفیر نور
سر ِ هـر ڪوچہ ے این شهـر نوشتند ڪہ خوش باد
قدم نورس هـر یار
بہ دیده
من هـمان خانہ بہ دوشے ڪہ سحرهـا تا شب
سایہ ام را
منت جور زمان دوش ڪشیده
و هـمان ساعت تاریڪ غروبے
ڪہ نورش
وآخرین جام غرورش
تہ ڪشیده
ڪوچہ هـا مست غرور ِ
آفتاب اند
یا توهـم زدہ ے نور ِ سراب اند
ڪہ در شهـر
مهـلت ِ سایہ ے یڪ یار
بہ قسم هـاے قیامت سر ڪشیدہ ...
ولے باز
قدم هـاے نیازے
رو بہ هـر سوے امیدے پر ڪشیدہ !!!
قامت ِ من
قیمت ِ سوختن ام بر سر راہ ات ...
من سفیر ِ ولع ِ چشمہ ے نور ام
غروب ام ،
غیرت ِ دیدن ِ آہ ات
من هـمان شمع ِ شعور ِ داغ ِعشقم
نرسد سایہ بہ اندام سرشت ام
نرسد شب بہ نگاہ ِ ناب ِ «عشقم»
ڪہ امشب
شهـرت ِِ شاخہ ے نور ام
تا سحر هـاے خیال ات
قد ڪشیدهـ
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۸/۸/۲
حس لطیف
تو بہ راز ِخندہ ے شاد خودم مے مانی
ولی
خندہ در من تا ابد مے میرد
اگر از دست ضعیفم رَوَد آن رشتہ نور
رَوے از مرز نگاهـم
تا افق، پهـنہ دور
میبرم حتے شڪایت بہ خدا
ناگهـان از من بے تاب تب دستت را
تو اگر ڪردے جدا
من بہ هـر حیلہ و هـر راز
تو بخواهـے ، بہ دوصد ناز
مے ڪشم سیر نگاهـت بہ تمناے خودم
تا شود بار دگر
عشق افسانہ ایے ات از سر ، آغاز
تو مپندار اگر خط بڪشی
بر سر خواهـش این دل، سپس
پربڪشی
یڪ دم حتے بہ تو شڪاڪ شود
یا ڪہ از خاطر دل
خاطرہ هـایت هـمگے پاڪ شود
تو بہ یڪ معجزہ مے مانی
تو بہ یڪ شاخہ گل
ڪہ بہ اصرار و سماجت روزی
در دل ِسنگ دلم ریشہ دواند
ریشہ ات در دل من
وقتے خاشاڪ شود
ڪہ عاقبت این تن فرسودہ من خاڪ
شود
تو بہ یڪ شادے ناب
در دل صورتے ِ دخترڪے در شب عید
تو بہ یڪ عاطفہ مے مانی
ڪہ فراموشے اش امریست بعید
من اگر زورق سرگشتہ سرگردانم
تو بہ یڪ جاذبہ مے مانی
ڪہ سرو سامان دادیم
و بہ تا ژرف ترین عمق وجودت
خواندی....
و از آنجا اینڪ با تو مے گویم؛
تو اگر زردے پاییزے ِاین حس لطیفی
من
سرآغاز سبزینگے فصل بهـاران هـستم
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۴/۱۱/۱۲
فـــال بیراہ
بے گمان، حادثہ اے در راہ است
فال ِ بیراہ ِخزان در خواب وُ
غمم در سینہ جانڪاہ است
گمانم , جوشش یڪ بغض در راہ است ...
سرانگشتان ِ لرزان ِ دلم ، اما
در دست هـاے نوبهـار ِ تو گرہ خوردهـ
ڪہ با هـر باد ِ پاییزی
برگ ِ درخت از یاد وُ
یاد از یادگارے هـاے سر شاخ فلڪ پایین نمے افتد
نگاہ ِ تو بہ شب هـاے دلم بودهـ
ڪہ با هـر شامگاہ ِ شعلہ ے خورشید
شرنگی
بر شراب ِ ڪام ِ شب هـایم نمے ریزد
حضورت را
اگر هـم انتهـاے خاطرم باشد
نگیر از لحظہ هـاے من
ڪہ از تڪرار ِ سرشارت
عبور ِ سرد ِ پاییزی
بهـار ِ ڪوچہ هـایم را
________________ نمے روبد
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۸/۷/۱
یاد
قفل گنجینہ ے پرمهـر دلت
نڪند با دل من هـم رمز است
ڪہ من اینگونہ شناور هـستم
بین امواج دلاویز حضورت
هـر روز
بہ مهـر
نڪند ضرب طپش هـاے دلم
با دلت هـم نبض است
ڪہ مرا مے برد از هـوش مدام
دم بہ دم میدهـد اینگونہ پیام
و بہ من میگوید ؛
زندگے نشئہ ے پے درپے محشور شدن
در " یاد" است
غیر آن
هـرچہ بینے و بہ دل آویزی
هـمگے برباد است...
تو دور از منی
اینجا مرا ولی
دربرگرفتہ شور
یڪ حس پر غرور
هـرجا ڪہ پا نهـم
قلبت سرایم است
ضربان قلب تو
لحن صدایم است
من غرق سر و سحر
تو هـرچہ دارے مهـر
رازے ڪہ بین ماست
عهـدے ڪہ بود سر
تو دور میشوی
از چشم من ولی
چون حسے باشڪوهـ
هـموارہ در دلی
وقتے ڪہ در دل ایم
دورے بهـانہ است
پایان و هـجر و غم
تنهـا فسانہ است
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۴/۳/۱۶
نقطہ عطف
خلوتم
مڪث نرمے ست در اندام سراسیمہ ے
رود
خیزش سادہ ے موجی
ڪہ پناهـندہ بہ شاخ و رسن ِ مجنونی
و سر خم ڪردهـ
بہ هـواے سر برگش
و یڪ لحظہ ے آب ...
ڪاش وقتے ڪہ زمان مے لغزید
و روان بود "روان ام"
_خالے از هـمهـمہ ے خواهـش هـا _
ڪاش در نقطہ عطفے ڪہ نگاهـم
_ بے تاب _
جاے جریان ِ ازل تا بہ ابد
او را دید ...
و مرا شرم ظریفی
بہ ماندن واداشت ...
.
.
ڪاش
از زمزمہ ے باد بگوش افرا
قصہ را مے خواندم ؛
اینڪہ آویزہ ے آن شاخہ بید
سر ِبازے دارد....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۹۴/۱۱/۱۲
حصار
در دوردست ِ دودو ِ پنهـان ِ دیدہ ات
اریڪہ اے ست ...
بہ سویش ڪرانہ هـا
هـر دم ، هـواے رزم بہ سر ، جادہ مے ڪشند
در مرزهـاے گرم ِ دست هـاے تو
شهـرے ...
ڪہ جادہ هـا
بہ درب هـاے آن
غبطہ ے بیهـودہ مے برند
در دامن ِ زمین
وقتے بہ آستان چشم ِتو
شوڪت ِ بهـار را فدیہ مے دهـند
و آسمان
فداے نڪهـت یڪ نفخہ ے تو است
وقتے جهـان
نفس نفس ، بہ روے پاڪ تو
سجدہ مے برد
و سجدہ گاہ من
هـموارہ در ڪشاڪش ِ آرام ِ ناخداے !
بہ بیراهـہ مے رود ...
بیراهـہ است اگر
ساحت دلم
شڪوہ ِ جشن هـاے جلوہ ے ترا
بہ انحصار ...
بہ ڪلبہ اے حقیرانہ مے برد
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۸/۲/۴
رویاهـایے بر دار
ڪسے جز ما
نمے داند ڪہ هـــر شب، وقت بے خوابے
سرانگشتان ِ تنهــایے
بہ تار و پود ِ دل هـــاے شرنگ ما
ریسیدہ رویایے
و تنهـــا ماهــتاب ِ عشق
در میان ما
شروع ِ بزم ِ بیدارے ست
بلوغ ِترس هـــایے شوم ...
و شب هــایے ڪہ باهـــم صبح مے ڪردیم
عروج ِ نعرہ هـــایے بوم ...
و دل هـــایے ڪہ با هـــم قُرص مے ڪردیم
.
آسمان ماهــتابے ناگهــان غرید ...
در غروب ِ شامگاهـــان ِ سیاهـــے ڪہ
نشانے هـــاے رویاهـــاے خیس ِ من
در بغلْ جیب ِ ڪنار سینہ ات جا ماند
و تنهـــا شاهـــراہ ِ امن ِ دنیا یت
تہ ِ گیسوے شب هـــایم
بہ راهــت
ماند
.
ڪسے جز ما
ندارد آشنایے با بزنگاهے
ڪہ آسان لمس میشد روح ِ « تنهـــایے »
ڪسے جز ما
نمے داند سڪوت ِ شب
بہ دل دارد چہ غوغایے ...
.
فقط تو آشنا بودے
مسیر ِ ڪورہ راہ ِ سرد ِ سرداب ِ سڪوتم را
فقط من از بَر ات بودم
ڪنار ِ رنج هـــایت
مے چپانیدم حضورم را
ڪسے جز ما
نمے داند ڪہ دستانے
دگر بر دار ، رویایے نمے بافد
و لب هـــایے
ڪہ از بیدار ، احوالے نمے پرسد
.
. .
برڪہ
رفتنے هـا رسم است
از سر ِحوصلہ ے تنگ ِ من و تو بروند ...
وقتے بر دامنہ ے سرد زمین ، فریادی
بر دل ِسنگے ِ سنگے ننشست ...
بر لبم نغمہ ے داوودے ِ عشقے ست
ڪہ خاموش شده
بر لب ِ زوزہ باد
لحن ِ سمفونے ِ آوارہ ے حسے ست ؛
فراموش شدہ ....
بغض ِ یڪ ابرے ِ انبوہ شدم با یادت
برق هـیچ خاطرہ اے چشم مرا تنگ نڪرد
تا ببارد نمے از بار ِ دلم ...
بیشہ هـاے دل من
در هـم آوازے ِ سنگ وَ تیشہ
بے گمان مے خشڪند
و مجالی
_ قد ِ یڪ حادثہ حتے _
...
فرصتے نیست براے ریشہ ....
عشق را دریابید ....
این اَبر گونہ ے وحشی
محمل ِ فاصلہ هـاست ....
اے ڪہ با دست جفایت بہ اثیر تن ِ آن حد زدہ ایی
دل نیلوفرے ِ عاشق را
مزرعے مے باید
بہ فراسوے ڪف ِ بستہ ے تو
عشق در برڪہ ے پر صبر ِ زمان مے بالد ....
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسروری
۹۶/۵/۲۵
سورہ ے سهـراب
راست گفتید تو وُ سورہ ے سهـراب
ڪہ آخر
نہ تو ماندے وُ نہ مهـتاب وُ
نہ آن سایہ شومے ڪہ مرا شب هـمہ
شب با شبح ٍ ترس بہ خود
مے پپچید
و تو هـر بار بہ من مے گفتے
عشق
آیینہ ے ایمان و صبورے ست
آاااہ ....
ولے قصہ ے ما
آخرش سوز جدایے ست
گفتے هـرڪس ڪہ دلش در هـوس و دام نمانَد
خبر از شومے ِ شب هـاے شبح ساز ندارد
گفتمت
صحنہ ے زیباے صبورے ست دل وُ
در حرمش ، صحبت ِ اغیار ندارد
باز گفتے ڪہ دلت باغ صفا نیست
با منت هـیچ وفا نیست ...
من هـمہ روز و شبم
دغدغہ ے مدرڪ و افشا
و تو هـنگامہ ے یڪ شهـر ڪہ حاشا !!!!
با هـمین شُبهـہ وُ شڪ هـا
نوبت عاشقے ِ صبر و صنوبر بہ سر شد
موسم ِ سرد ِ سفر شد ...
راست گفتید شما
زندگے ؛
ڪاهـے بود
ڪہ ڪوهـش ڪردیم
و هـمان خاطرہ ے خار
ڪہ از نام نڪویش ڪردیم
آرے
نہ تو ماندے وَ نہ مهـتاب
و نہ هـیچ یڪ از مردم آن آبادے
من و اندوہ
ڪہ تو جا ماندے
من و اندوہ ڪہ تو جا ماندے
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۶/۱۱/۱۵
پیچڪ
با تَرَڪ ِ نازڪ ِ بغضے ڪہ پشت سَدّ ِحوصلہ ....
....
باز هـم ، بہ یادت
در خودم ، تنهـا شڪستم ....
اگر یڪ شب بہ یاد من شڪستے
اگر دور از هـمہ ، تنهـا نشستے
اگر دنیا تو را بدجور آزرد
اگر مهـرم مرا در بے ڪسے هـا یادت آورد
اگر در یڪ شب سرد ڪذایے
با سایہ هـایے هـمرنگ جدایے
مرا بر گوشہ ے سقف اتاقت
بہ جادوے پر خیس نگاهـت
ڪشیدے طرحے وُ
بر بوم شبرنگ
زدے بر دامن شب، یاد ِمن چنگ
بیاد آور در آن شب تا سپیده
ڪہ چون من را ڪسے عاشق ندیده
منم پیچڪ
بہ زیر پایت اما
ندانستے ڪہ تا جانت تنیده
*"
*.¸.*´
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
*(¸.•*¨(¸.•*¨(¸.•*¨(¸.•*¨ ¸.•*´¨)¸.•*´¨)¸.•*
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۵/۶/۷
پایاب
از ڪجاے قصہ آغاز ڪنم
از چہ گویم
ڪہ بدانے ، عمق یڪ عشق
گاہ از جنبش دریاے مہ آلودہ هــم
پایاب تر است
تا بدانے
هــر چہ عشقم بہ تو انبوہ تر است
توشہ هــاے ڪوچڪ معجزہ هــم
باب تر است ...
از ڪجاے معنے خالے دنیا گویم
وقتے با ورد ِ سلامش
راز و رمزے بہ طلوع مهــر زیبا بخشید
دیگر از حافظہ ے ڪوچہ ے ما رد نشوید
ڪہ حضورش
بہ سراپاے دل ما پوشید
او ڪہ با شرشرہ ے وحشے آهـــنگ و
خیال
او ڪہ از شاخ پریزادہ و بال
سحرے از عشق بہ جانم بخشید
روح در ڪالبد رفتہ ز جایم بخشید
تا دگر مزہ ے تنهـــایے دنیا نچشم
وقتے اوهـــست
ڪجا دست بہ انباز ڪشم؟
تا ڪجاے قصہ ام مے پاید؟
عشق را ثانیہ هـــا مے باید ؟
بعد خاموشے مهـــجورترین ڪوڪب دهـــر
« چشم او مے تابد ... »
این هـــوس را
نبض احساس دلم مے گوید
ترجمہ آزاد از متن آهــنگ
«where do I begin »
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۹/۴/۵
سڪوت
از سڪوت ِغریبانہ ے نجیب
از لبے ڪہ نقش خود سپردہ باز
بہ دست ِ دیدگان ِ باز
ڪاش مے گرفتے از برَ م
نڪتہ هـاے راز
اینڪہ ما
براے ترجمان ِ غربت ِ بے انتهـاے دل
چرا سڪوت را بر گزیدہ ایم ؟
سڪوت ما
گاہ تلخ
گاہ ، مزہ ے گسے ست
در
تپش تپش ... تپیدن ِ حیات
گاه
دشنہ اے ست بر
قلب ِ شاخہ اے خراب
گاہ هـم سڪوت
تیزے برندہ ے حقیقتے ست در
دست ِِ
سرد ِِ
قابلہ ے « ترس از سراب »
.
.
.
.
.
✿★•’✿★•’✿★•’✿★
شڪیباسرورے
۱۳۹۸/۸/۱۲
